Hey lieve mensen,
Ben ik weer! Gister was weer een dag van mooie hoogtepunten en diepe dalen. Ik was een lekkere steak gaan eten met mijn nichten. Eentje waar ik al heeeel lang op zat te wachten. ๐ dus dat was een hoogtepunt. Mijn dal was dat ik plotseling niet meer in mezelf geloofde, waardoor ik heel erg in mijn hoofd ben gaan zitten en heb lopen piekeren. Dit klinkt voor de doorsnee mens als een doodnormaal iets maar voor een kankerpatient kan het allemaal heel heftig zijn. Stress is namelijk niet bevordelijk voor mijn situatie. Ik ben inmiddels al twee weken onder behandeling geweest en ik ga volgende week weer voor nieuwe controles. Ik moet zeggen ik vind het vreselijk eng weer allemaal maar ik moet dit doen voor mezelf. Ik moet geloven in mezelf en in mijn eigen kracht. Ik treed misschien in de herhaling van de vorige post maar ik moet dit soort dingen blijven zeggen tegen mezelf. Als een soort mantra zeg maar. Tania, geloof in jezelf! Nou, dit is een bijzonder korte blog. Mijn excuses daarvoor. Maar ik wil afsluiten met: Live each day as if it’s your last, because you never know what lige may throw your way.
Love,
Tania ❤️
Ben ik weer! Gister was weer een dag van mooie hoogtepunten en diepe dalen. Ik was een lekkere steak gaan eten met mijn nichten. Eentje waar ik al heeeel lang op zat te wachten. ๐ dus dat was een hoogtepunt. Mijn dal was dat ik plotseling niet meer in mezelf geloofde, waardoor ik heel erg in mijn hoofd ben gaan zitten en heb lopen piekeren. Dit klinkt voor de doorsnee mens als een doodnormaal iets maar voor een kankerpatient kan het allemaal heel heftig zijn. Stress is namelijk niet bevordelijk voor mijn situatie. Ik ben inmiddels al twee weken onder behandeling geweest en ik ga volgende week weer voor nieuwe controles. Ik moet zeggen ik vind het vreselijk eng weer allemaal maar ik moet dit doen voor mezelf. Ik moet geloven in mezelf en in mijn eigen kracht. Ik treed misschien in de herhaling van de vorige post maar ik moet dit soort dingen blijven zeggen tegen mezelf. Als een soort mantra zeg maar. Tania, geloof in jezelf! Nou, dit is een bijzonder korte blog. Mijn excuses daarvoor. Maar ik wil afsluiten met: Live each day as if it’s your last, because you never know what lige may throw your way.
Love,
Tania ❤️
DEEL 1
BeantwoordenVerwijderenLieve Tania,
Wat fijn dat je je verhaal deelt en een inspiratie kan zijn voor anderen. De mens vraagt zich altijd af: waarom ben ik uberhaupt geboren als ik toch weer moet gaan? Ik geloof dat jij er bent, omdat je met je lach een hele ruimte kan oplichten. Omdat je een stem hebt om bij weg te dromen. En het belangrijkste... je bent een bron van hoop voor anderen die willen opgeven.
Het is een vreemde zaak om op je 26ste te beseffen en aanvaarden dat je sterfelijk bent. Tuurlijk... we weten dat we, net zoals we zijn geboren ook weer een dag zullen gaan, maar zolang we niet oud, gerimpeld en grijs zijn voelen we ons onsterfelijk.
Het is gewoon een van die dingen die je wil negeren. De dagen tikken door en je verwacht dat ze zullen blijven komen; tot het onverwachte gebeurt. Je stelt je een mooi, lang, gezond leven voor. Met de liefde van je leven.
En dat is het gekke van "het leven": Het is kwetsbaar, kostbaar en onvoorspelbaar en elke dag is een geschenk, niet een gegeven recht. Je bent nu 26. Je wil nog niet gaan. Ik houdt van je leven, hebt je zang weer opgepakt, zat vol levenslust. Je grootste dilemma was: haar laten groeien of nog even kort houden. Maar de controle is uit je handen. Voor de dood hoeft niet gevreesd te worden, en de meeste mensen vinden het wel fijn dat ze in het nu kunnen leven en niet van tevoren op een presenteerblaadje krijgen op welke dag/tijdstip ze teruggeroepen zullen worden.
Het mooie van wat je met ons deelt.... is dat wij die denken dat we nog zeeen van tijd hebben, keihard met onze neuzen op de feiten worden gedrukt. Wat je nu doet is de mensen om je heen (en geloof me.... het zijn ontzettend veel mensen, want je post is VIRAAAAAL gegaan) laten beseffen dat het zinloos is om ons zo druk te maken om kleine dingen. Stressen om die rekening die nog betaald moet worden, dat ene familielid dat iets negatiefs over je gezegd heeft, die persoon die bij de Vomar is voorgedrongen, die klantenservice die je niet klantvriendelijk behandeld heeft, die nieuwe set nagels waar ik eigenlijk geen geld voor heb, die nieuwe auto die we willen kopen... Al die kleine, zinloze spanningen in het leven zijn onnodig en verspilling van onze energie en tijd. Je laat ons beseffen dat ons allemaal hetzelfde lot staat te wachten en dat we onze kostbare tijd waardig moeten gebruiken. Dus minus al die onzin.
Je neemt nu waarschijnlijk de tijd om over het leven na te denken. Natuurlijk zal het midden in de nacht zijn, wanneer deze willekeurige gedachten je bezighouden (je had het over slecht slapen). Je laat waarschijnlijk alle jaren de revue passeren, denkt aan de keren dat je je druk maakte om (achteraf gezien) belachelijke dingen. Wanneer ik nu geconfronteerd raak met een issue, denk ik aan jou. En dan besef ik weer hoe klein mijn probleem is. Get over it. Het is prima om te erkennen dat er iets vervelend is, maar ik probeer niet om door te gaan erover of een negatieve invloed van andere mensen dragen. Dan tel ik tot 10, neem een freaking grote adem en naar hoe adembenemend blauw de hemel is en hoe groen de bomen zijn; Het is zo mooi.
Ik maak me, dankzij jouw verhaal, niet meer druk over mijn collega die me het leven zuur maakt, mijn slechte nachtrust omdat mijn baby me wakker heeft gehouden. Of over die kapper die mijn haar te kort heeft geknipt, mijn perfect gestijlde haar dat door een windvlaag op het Amazonegebied lijkt. Of mijn borsten die te klein zijn, de cellulitus op mijn dijen of mijn buik die wiebelt. Ik laat het gaan...
Omdat ik besef dat wanneer het mijn tijd is om te gaan, deze dingen er ineens niet meer toe zullen doen. Het is allemaal zo onbelangrijk als ik kijk naar het leven in zijn geheel.
DEEL 2
BeantwoordenVerwijderenIk kan me geen voorstelling maken van hoe ik me zal voelen wanneer het mijn tijd is. Maar ik denk dat het vrij machteloos voelt om je leven letterlijk in handen te leggen van artsen (die ook maar mensen zijn) en verder niets te kunnen doen dan hopen dat je je verjaardag nog kunt vieren of kerst nog kan doorbrengen met je geliefden. Nog eentje.
Ik hoor mensen klagen over hoe vreselijk ze het vinden om elke dag vroeg op te staan om te gaan werken. Of met hoeveel tegenzin ze een workout doen - Wees dankbaar je fysiek in staat bent. Werk en workouts lijken misschien zulke triviale dingen ... totdat je lichaam het niet meer kan. Geniet van je goede gezondheid en het functioneren van je body-, zelfs als het niet je ideale lichaam is. Het voelt heerlijk om mijn "zijn" te omarmen en me bewust te zijn van mijn sterfelijkheid. Dankzij jou, Tania. Dankzij jou probeer ik mijn geluk nu ook te vinden in mentale, emotionele en spirituele gezondheid. Ik besef nu hoe onbeduidend en onbelangrijk het is om te denken dat al die perfecte levens en lichamen op Socal Media echt zijn. Nu we het er toch over hebben.... Ik denk dat het tijd is voor mij om al die mensen die dingen posten die me een slecht gevoel geven over mezelf of die negatief zijn, te deleten uit mijn lijst, omdat ze me me shitty laten voelen. Vriend of niet. Wat jij me leert Tania, is dat ik meedogenloos moet zijn voor mijn eigen welzijn. Dat ik dankbaar moet zijn voor elke dag die me gegeven wordt. Ookal heb ik griep, een verstuikte enkel of ben ik door mijn rug gegaan: Het is shit, but it will go away.
Ik denk ook dat ik meer moet geven.... En anderen meer moet helpen. Waarom moet alles altijd een competitie zijn? Ik denk dat het waar is wat men zegt: je haalt er meer geluk uit om dingen te doen voor anderen dan ze te doen voor jezelf. Dit ga ik meer doen.
Ik zie de reacties op de #STEUNTANIA posts. Ik denk dat je deze periode te maken hebt en zal krijgen met mensen die je ongelooflijk veel steun willen geven. Ik denk dat je de ontvanger bent van mooie uitingen van liefde van je familie, vrienden en zelfs vreemden.
Wat me vreemd lijkt is het besteden van geld. Het zal er nu waarschijnlijk niets om geven om naar buiten te gaan om uitgebreid materiรซle dingen te kopen. Iets als het kopen van een nieuwe jurk of nieuwe schoenen of make-up. Ik besef, wanneer ik aan jou denk, hoe dom het is geweest en hoeveel tijd ik heb besteed aan het impressen van anderen. Ik heb veel geld uitgegeven aan spullen. Ik ben absoluut niet materieel ingesteld, maar wil er toch een beetje bijlopen volgens de laatste mode, want dat wordt van je verwacht. Anders hoor je er niet bij, voel je je niet mooi, ben je bang dat je niet aantrekkelijk gevonden wordt. Niemand geeft erom als ik hetzelfde ding 2x draag.
DEEl 3
BeantwoordenVerwijderenWat jij me leert, zonder dat je het weet, is dat ik mijn leven moet waarderen.
Ik ga gewoon een keer iets lekkers maken voor mijn schoonouders, hoe slecht de band tussen mij en mijn schoonmoeder ook is. Ik ga een plant of kaars kopen voor mijn vriendin, gewoon omdat ik onze vriendschap waardeer. Ik schenk een keer koffie in voor een collega. Ik ga mijn man een massage geven. En ik ga de mensen waar ik van hou, vertellen dat ik van ze hou...
Ik zal respect hebben voor andermans tijd en ze niet meer laten wachten bij een afspraak.
Iets anders wat je me geleerd hebt: Gebruik je geld om herinneringen te maken. Ga naar een land met een mooi blauw strand, dompel je voeten in het water en begraaf je tenen in het zand. Adem de heerlijke zeelucht in en bevochtig je gezicht met zout water. Ik ga proberen te genieten van de momenten die ik met mijn loved ones heb, in plaats van alles vast te leggen voor mijn "vrienden" op social media, alles voor likes! Nee... niet meer....
Vanaf nu word ik niet meer geleefd, maar kies ik ervoor om te LEVEN. Zijn de uren die ik dagelijks 's morgens aan mijn haar en make-up besteed echt de moeite waard? Wie moet ik impressen op het werk? Zal ik meer gewaardeerd worden als ik een laag foundation op mijn huid heb en mijn krullen perfect gestyled zijn?
Vanaf nu sta ik 's morgens niet meer op omdat ik veel tijd aan mijn uitelijk moet besteden. Maar omdat ik de vogels wil horen fluiten, de ochtendzon wil zien opkomen in haar prachtige kleuren... of om naar muziek luisteren. Maar ECHT luisteren. Werken om te leven, niet leven om te werken. Serieus, ik ga doen wat mijn hart gelukkig maakt. Eet de taart. Zeg nee tegen dingen die je echt niet wilt doen. Voel je niet onder druk gezet om te doen wat andere mensen verwachten, omdat ze anders over je gaan praten. Ik ga mijn dierbaren elke dag vertellen dat ik van ze hou. Zodra ik de kans krijg. En met alles wat ik hebt. Wat ik ook niet mag vergeten is dat als er iets is dat me me ellendig laat voelen, een externe factor, dat ik de macht heb dit te veranderen. In werk, liefde, familie....of wat het ook mag zijn. Ik moet het lef hebben om het te veranderen. Ik weet niet hoeveel tijd ik nog heb op deze aarde dus ik verspil het niet meer door ongelukkig te zijn.
En last but not least... ik ga vaker bloed doneren. Ik voel me alsof het is iets dat zo het hoofd wordt gezien. Elke donatie kan 3 levens! Dat is een enorme invloed die elke persoon kan hebben en het proces is echt zo simpel.
Tania Christopher. Ik ben blij dat ik je ken. En er gaat nu waarschijnlijk veel aan je voorbij, maar geloof me.... je bent op dit moment het boegbeeld van kracht op social media. Ik weet niet wanneer je gaat, ik hoop dat je er nog lang bent, maar 1 ding staat vast: YOU ALREADY LEFT YOUR FOOTPRINT!
L.
BELIEVE.
BeantwoordenVerwijderenReacties van Unknown zijn alsof ze uit mijn pen komen. Zo erg waar en oprecht. Soso lobi. Believe and focus. Hoop IS leven. Unknown en Tania BEDANKT.
BeantwoordenVerwijderenSlots Casino - Casinos - Mapyro
BeantwoordenVerwijderenSlots Casino, an indian casino that is part of ๊ณ ์ ์ถ์ฅ๋ง์ฌ์ง the casino market, is currently open 24 hours a day. ๋ถ์ฐ๊ด์ญ ์ถ์ฅ๋ง์ฌ์ง The ์ฒ์ ์ถ์ฅ์ต casino offers ๋๊ตฌ๊ด์ญ ์ถ์ฅ์๋ง 100% Indian Gaming, ํ๋ฐฑ ์ถ์ฅ์ต 30 Blackjack, 10 Roulette