Ik ben Tania Christopher en ik leef met kanker. Ik ben dit jaar door de artsen terminaal verklaard en zoals je je kunt voorstellen viel dat als een enorme klap. Ik heb goede dagen en slechte dagen. Ik vecht elke dag tegen deze kutziekte met alle kracht die ik in me heb maar soms lukt dat niet zo goed. Lijkt me ook vrijwel logisch. Ik geloof dat ik mijn tijd hier met mijn vrienden en familie nog vrij lang kan rekken want ik heb nog zoveel om voor te leven. Een van mijn grootste problemen de afgelopen tijd was slapeloosheid, nou ik ben blij om te zeggen dat ik vannacht de hele nacht door heb geslapen 😁. De medicatie lijkt te helpen maar die helpen alleen als ik erin geloof en als ik in mezelf geloof.  Ben weliswaar heel vroeg opgestaan, maarja ze zeggen je kan liever de dag te vroeg beginnen dan te laat. Dan haal je er alles uit. Ik schrijf dit allemaal niet om symapthie op te wekken (misschien wel een beetje 😜) maar ook omdat ik denk dat het iemand zou kunnen helpen die in een soortgelijke situatie zit. Vandaag zou ik misschien gaan zwemmen maar dat gaat waarschijnlijk niet door maar het zijn dat soort kleine dingen waar je dan plotseling extra waardering voor krijgt wanneer zoiets je overkomt. Ik heb lang zitten afvragen waarom dit mij moest overkomen maar niet meer. Ik drijf de negatieve energie weg en ik ben ready om te vechten voor mijn leven. Dit zullen vrij korte blogjes zijn want ik weet natuurlijk niet altijd wat ik wel en niet moet delen maar ik hoop dat jullie lezen en er iets moois uit kunnen halen.

Thanks for reading.

Love,

Tania